تفسیر کاربردی یعقوب باب ۱

• 
  
• تفسیر کاربردی یعقوب باب ۱
• 
  
• شنیدن و عمل کردن (۱: ۱۹-۲۷) 
• ۱۹ ما باید همیشه آماده شنیدن صدای خدا، پذیرفتن کلام او، و گوش دادن به نصیحتهای برادران و خواهران روحانی خود باشیم. شخصی که دائما سخن می گوید و کمتر حاضر به شنیدن صحبتهای دیگران است، فردی مغرور و تعلیم ناپذیر می باشد. او اهمیتی به صحبتهای دیگران نمی دهد. 
• ما باید در گفتن آهسته باشیم. یعنی اینکه پیش از باز نمودن دهان خویش، فکر کنیم و از خدا حکمت طلب نماییم. پیش از آنکه سخنی از دهان ما خارج شود، باید از خود بپرسیم: "آیا سخنانی که از دهان من خارج می شوند حقیقت دارند؟ آیا در روح محبت گفته می شوند؟ اگر پاسخ به این سوالات مثبت بود، سپس دهان خود را به سخن باز کنیم و اگر پاسخ ما به آن سوالات منفی است، بهتر است سکوت کنیم. 
• ما نه تنها باید در سخن گفتن آهسته باشیم بلکه لازم است که در خشم سُست باشیم. خشمگین شدن به خودی خود گناه محسوب نمی شود (افسسیان ۴: ۲۶). به عنوان مثال، خوبست که در برابر بدیها و بی عدالتیها عصبانی شد (مرقس ۱۱: ۱۵-۱۷ را مشاهده کنید). ولی عصبانیت غیر قابل کنترل و منفجر شدن، گناه است. ما نبایستی به آسانی خشمگین و عصبانی شویم. پیش از آنکه به خشم مهلت دهیم، لازم است از خود سوال کنیم که آیا از امری شریر و شیطانی عصبانی هستیم و یا اینکه خشم ما ریشۀ انسانی دارد؟ آیا عصبانیت ما به این خاطر است که غرور ما جریحه دار شده است؟ عصبانیت ما باید هم جهت با خشم و غضب خداوند باشد. ما باید از چیزی ناراحت بشویم که خدا را به خشم می آورد. در این راستا باید به یاد داشته باشیم که انتقام از آن خداوند است. لازم است که نسبت به گناه خشم بگیریم، ولی هرگز نباید خشم خود را به سوی فرد گناهکار متوجه کنیم.
• 
  
• ۲۰ خشم انسانی هرگز عدالت به همراه ندارد. زیرا که انسانها نسبت به یکدیگر عصبانی می شوند. ریشۀ خشم انسانی، خود خواهی و غرور است. هر زمان که حس کنیم که امنیتمان دچار خطر شده است، زمانی که ارزش و آبروی ما در معرض صدمه قرارگیرد، زمانی که غرور ما جریحه دار شود، عصبانی می شویم. به همین دلیل است که می گوید، خشم انسان عدالت خدا به عمل نمی آورد.